Dici enim nihil potest verius.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur. Laboro autem non sine causa; Cur, nisi quod turpis oratio est? Nos commodius agimus. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Duo Reges: constructio interrete. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia.

Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris
privatio.

Sed hoc sane concedamus.

Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum?
Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum.
Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;

Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit.
Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem.
An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit?
Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus.
Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?
Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt?

Bork: Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio.
Restatis igitur vos;: Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc?
Quid iudicant sensus?: Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant.
Quis istum dolorem timet?: At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus.
Quonam, inquit, modo?: An est aliquid, quod te sua sponte delectet?

Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget.

Pugnant Stoici cum Peripateticis. Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant.

Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.

Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Si longus, levis dictata sunt. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Bork Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere. Restatis igitur vos; Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;

Sed hoc summum bonum, quod tertia significatione intellegitur, eaque vita, quae ex summo bono degitur, quia coniuncta ei virtus est.