Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Ut id aliis narrare gestiant? Hoc est non dividere, sed frangere. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Duo Reges: constructio interrete.

Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri
voluptas, qua non abundaret.

Haec non erant eius, qui innumerabilis mundos infinitasque
regiones, quarum nulla esset ora, nulla extremitas, mente
peragravisset.

Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus.
Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.
Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti.
Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus;

Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat.
Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.
Quod vestri quidem vel optime disputant, nihil opus esse eum, qui philosophus futurus sit, scire litteras.
Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?

Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur.

Ratio quidem vestra sic cogit. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Summus dolor plures dies manere non potest? Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. At eum nihili facit; Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Bork

Quid adiuvas?: Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet?
Bork: Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere.

Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria.

Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Quonam modo? Nemo igitur esse beatus potest. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Deinde dolorem quem maximum?