Deprehensus omnem poenam contemnet.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Utilitatis causa amicitia est quaesita. Duo Reges: constructio interrete. Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet?

Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia?

Stoici scilicet.: Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.
Bork: Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.
Non semper, inquam;: Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum;

Quis est enim, qui hoc cadere in sapientem dicere audeat, ut, si fieri possit, virtutem in perpetuum abiciat, ut dolore omni liberetur?

Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum.
Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia;

Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te
igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat?

Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata
mihi videtur esse inanitas ista verborum.

Frater et T. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Quorum altera prosunt, nocent altera. Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus. Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Hoc uno captus Erillus scientiam summum bonum esse defendit nec rem ullam aliam per se expetendam. Tum ego: Non mehercule, inquam, soleo temere contra Stoicos, non quo illis admodum assentiar, sed pudore impedior; Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.

Sed fortuna fortis;
Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas.
Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec.
Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus.
Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset.
Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.