Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum.

Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. A mene tu? Quorum altera prosunt, nocent altera. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur?

Nam cui proposito sit conservatio sui, necesse est huic
partes quoque sui caras suo genere laudabiles.

Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis?

Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur;

Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest.
Quod est, ut dixi, habere ea, quae secundum naturam sint, vel omnia vel plurima et maxima.
Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem.
Theophrastum tamen adhibeamus ad pleraque, dum modo plus in virtute teneamus, quam ille tenuit, firmitatis et roboris.

ALIO MODO.: Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur.
Hic ambiguo ludimur.: In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum.
Hic ambiguo ludimur.: Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus?
Bork: Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere.
Reguli reiciendam;: Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit;
A mene tu?: Quod mihi quidem visus est, cum sciret, velle tamen confitentem audire Torquatum.

Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere;
Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere?
Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis?
Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus;
Quorum altera prosunt, nocent altera.
Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?

Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Sed ego in hoc resisto; Duo Reges: constructio interrete. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis. Itaque ad tempus ad Pisonem omnes.