Cur haec eadem Democritus?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Equidem, sed audistine modo de Carneade? Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis? Duo Reges: constructio interrete. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus.

Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. At multis malis affectus. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Non risu potius quam oratione eiciendum? Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Nihil opus est exemplis hoc facere longius.

Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?
Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re;

Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat?

Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt? Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Et nemo nimium beatus est; Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est.

Cum autem hominem in eo genere posuisset, ut ei tribueret animi excellentiam, summum bonum id constituit, non ut excelleret animus, sed ut nihil esse praeter animum videretur.

Quae sequuntur igitur?: Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus.
Bork: Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere?
Bork: Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.
Quis hoc dicit?: An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse?
Quonam, inquit, modo?: Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;
Velut ego nunc moveor.: Scrupulum, inquam, abeunti;

Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit?
Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus.
Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum.
Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.

Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque
in omni disputatione id fieri oportere.

Itaque et vivere vitem et mori dicimus arboremque et
novellan et vetulam et vigere et senescere.