De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Duo Reges: constructio interrete. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;

Nihil sane.
Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare.
Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret?
In contemplatione et cognitione posita rerum, quae quia deorum erat vitae simillima, sapiente visa est dignissima.
Stoici restant, ei quidem non unam aliquam aut alteram rem a nobis, sed totam ad se nostram philosophiam transtulerunt;

Eadem fortitudinis ratio reperietur. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Igitur ne dolorem quidem. Sin autem eos non probabat, quid attinuit cum iis, quibuscum re concinebat, verbis discrepare? Urgent tamen et nihil remittunt. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi.

Ergo, inquit, tibi Q.

Quae dici eadem de ceteris virtutibus possunt, quarum omnium fundamenta vos in voluptate tamquam in aqua ponitis.
Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt.
Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.
Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.

Nobis enim ista quaesita, a nobis descripta, notata,
praecepta sunt, omniumque rerum publicarum reetionis genera,
status, mutationes, leges etiam et instituta ac mores
civitatum perscripsimus.

Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et
fortasse suo iure.

Bork: Laboro autem non sine causa;
Nihil sane.: Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus.
Bork: Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse;
Quare attende, quaeso.: Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum.
Optime, inquam.: Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.
Quo modo?: Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur.

Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Nescio quo modo praetervolavit oratio. Dici enim nihil potest verius. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Hoc sic expositum dissimile est superiori. Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Quae duo sunt, unum facit.