Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest. Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Sed ille, ut dixi, vitiose. Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Duo Reges: constructio interrete. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Tria genera bonorum; Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim.

1. Quid enim?
2. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc?
3. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;
4. Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M.
5. Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit.
6. Zenonis est, inquam, hoc Stoici.

Istic sum, inquit.

Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio.

Bork

Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur.

Bork

Apparet statim, quae sint officia, quae actiones.

Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Proclivi currit oratio. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.

Ita relinquitur sola haec disciplina digna studiosis
ingenuarum artium, digna eruditis, digna claris viris, digna
principibus, digna regibus.

Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo,
vacuitas doloris, pulchritudo, cetera.

• Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia;
• Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam;
• Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere.

Suo enim quisque studio maxime ducitur.

Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Negat enim summo bono afferre incrementum diem.

Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset.